Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Είναι σέξυ το διάβασμα;

Όπως αποδεικνύει η κυρία της εικόνας, ναι. Είναι του Στάνλεϋ Κιούμπρικ και προέρχεται από μία σειρά φωτογραφιών που είχε τραβήξει σε νεαρή ηλικία ο διάσημος σκηνοθέτης. Απεικονίζουν τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του '40.



Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Το Ομότιμο Μανιφέστο

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΕΣ




Βασίλης Κωστάκης
Το Ομότιμο Μανιφέστο
Σχήμα: 14 x 21 εκ.
Σελίδες: 48
Σύνθεση εξωφύλλου: βδ
ISBN: 978-960-9786-027
Τιμή: την ορίζει ο αναγνώστης














Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο σήμερα;

Το Ομότιμο Μανιφέστο ισχυρίζεται ότι η αλλαγή συμβαίνει τώρα: Μια πανδαισία ομότιμης δημιουργίας αναδεικνύει νέους τρόπους παραγωγής, ιδιοκτησίας και διακυβέρνησης. Έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι οι κυρίαρχες θεωρίες της οικονομίας υπάρχουν για να ανατρέπονται, καλώντας μας να συμμετέχουμε σε ένα κίνημα που δημιουργεί τον κόσμο που θέλει, μέσα στον κόσμο που θέλει να ξεπεράσει.

Γιατί είναι πολύ πιθανότερο κάποιος να (συν)δημιουργήσει το μέλλον, παρά να το προβλέψει.



>Βρείτε το Ομότιμο Μανιφέστο στη βάση δεδομένων της βιβλιονέτ.

>Παραγγείλτε το και ηλεκτρονικά από τη σελίδα της Πρωτοπορίας ή της Πολιτείας (πιστωτική) ή από το βιβλιοπωλείο μας (αντικαταβολή, paypal - άμεσα διαθέσιμο).

>Διαβάστε την παρουσίαση του ομότιμου κινήματος στο Κουτί της Πανδώρας, στην ελληνική σελίδα των creative commons, στην εφημερίδα Δράση, στο blog Ηλεκτρονικός Αναγνώστης, τις σχετικές συζητήσεις στο blog του Λευτέρη Κοσμά, στο blog του Δημήτρη Αργυρού και στο forum των Ελλήνων Πειρατών, την κριτική της Ευρυδίκης Αμανατίδου και του Γιάννη Καλογερόπουλου. Επίσης, τη συνέντευξη του συγγραφέα στην Ελευθεροτυπία.
>>Ακόμα περισσότερα για το Ομότιμο Μανιφέστο στο OSarena (παρουσίαση & συνέντευξη), στη ραδιοφωνική εκπομπή του Chimeres και στο αφιέρωμα του Ηπειρωτικού Αγώνα.



Βασίλης Κωστάκης



Ο Βασίλης Κωστάκης (PhD, MSc, MA), οικονομολόγος, είναι επιστημονικός συνεργάτης πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων. Τα ενδιαφέροντα του εστιάζονται στη μελέτη της παραγωγής πληροφορίας αλλά και της τρισδιάστατης εκτύπωσης, εξετάζοντας τις δυνατότητες των συνεργατικών μοντέλων παραγωγής. Δημοσιεύει σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, δίνει διαλέξεις και συμμετέχει σε ακτιβιστικές δράσεις σχετικές με την ομότιμη προοπτική. 

Περισσότερα: kostakis.org

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Η πρώτη νεκρή της δικτατορίας

Μια ασυνήθιστη εικόνα παγώνει αυτούς που βρίσκονται στην είσοδο του νοσοκομείου.
Ένα στρατιωτικό καμιόνι σταματά μπροστά στα επείγοντα. Ανοίγουν ταυτόχρονα οι δύο πόρτες του οχήματος, βγαίνουν γρήγορα ο στρατιώτης οδηγός κι ένας άλλος με πολιτικά, πηγαίνουν πίσω και τραβούν έξω μια αναίσθητη αιμόφυρτη κοπέλα. Τους βοηθά προσεκτικά ένα κινούμενο ράκος, μια άλλη γυναίκα, μεγαλύτερης ηλικίας, που έχει ποτιστεί ολόκληρη από το αίμα της κοπέλας. Μιλάει ξέπνοα πιάνοντας απαλά το πρόσωπο της νεαρής στα χέρια της.
«Μαρία μου... αδελφούλα ξύπνα... ξύπνα και θα σου φτιάξω ρυζόγαλο που σ’ αρέσει... ξύπνα καρδιά μου... άνοιξε τα μάτια... άνοιξε τα μάτια κι εγώ ό,τι θες... Θεέ μου, ό,τι θες...»
Ο Κασιούμης βλέπει τη συγκλονιστική εικόνα. Τρέχει προς το μαρτυρικό σύμπλεγμα των ματωμένων σωμάτων που προσπαθούν μάταια να κρατήσουν μια ζωή.
Γι’ αυτόν, όπως και για κάθε γιατρό, είναι συνηθισμένη η αιμοβόρα πλευρά της ζωής. Είναι εξοικειωμένος με την αγριότητά της, αλλά παράλληλα πεπεισμένος για την ιερότητα του αίματος. Για τον Κασιούμη, που σέβεται το αίμα, σέβεται τους ιστούς, πασχίζει για την ακεραιότητα κάθε μέρους του ανθρώπινου σώματος, ακριβώς γιατί σέβεται και πονά τον άνθρωπο, εδώ τώρα έχει διαπραχθεί η μέγιστη ιεροσυλία, το μέγιστο έγκλημα. Ο φόνος. Ένας μεγάλος θυμός φουσκώνει μέσα του, καταλαβαίνει πολύ καλά τι έγινε, η στολή του φαντάρου, το καμιόνι στο βάθος μαρτυράνε πολλά, κι ακόμη περισσότερα τα λόγια της τραγικής αδελφής που λέει και ξαναλέει τα ίδια λόγια.
«Τα καθάρματα από το τανκ, τα καθάρματα... την πυροβόλησαν...»
Ο Κασιούμης μεταφέρει στο χειρουργείο την πυροβολημένη γυναίκα. Κάνει προσπάθεια ανάνηψης, διαπιστώνει πως η Μαρία Καλαβρού είναι νεκρή. Γι’ αυτόν όμως, το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Γι’ αυτόν το νεκρό σώμα έχει την τιμή του, την ιερότητά του. Η διερεύνηση των ακριβών συνθηκών θανάτου ενός ανθρώπου είναι χρέος προς τη μνήμη του. Χρέος προς τη ζωή που έζησε μέχρι τότε, χρέος προς αυτούς που θα ζήσουν και θα τον θυμούνται. Ιδίως αν κάποιος πεθάνει βίαια. Εκείνος που τελείως ξαφνικά αποκόπτεται από την επόμενη στιγμή του, από τους λογαριασμούς με τον εαυτό, το παρελ θόν και το μέλλον του, δικαιούται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την απόλυτη αλήθεια. Αυτή η αλήθεια θα είναι η σύνδεσή του με τη ζωή. Η ζωή που του άρπαξαν, στερώντας έτσι απόλυτα
και ξαφνικά τη δική του τελευταία λέξη, αυτή η ζωή δε μπορεί να γυρίσει πίσω ποτέ, αλλά μέσω της αλήθειας θα βγει η τελευταία οργισμένη κραυγή του, αυτή που ούτε καν πρόλαβε να βγάλει. Το σώμα της Μαρίας άξιζε την καθαρότητα της αλήθειας. Ο γιατρός, κάνει αυτό που έκανε σε κάθε χειρουργείο του.


Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το ιστορικό μυθιστόρημα της Ελευθερίας Δημητρομανωλάκη Ο δρόμος του όρκου. Ανάμεσα στα περιστατικά που περιγράφονται στο βιβλίο είναι οι πρώτες ώρες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου και η δολοφονία της Μαρίας Καλαβρού, του πρώτου θύματος του καθεστώτος. 
   Μετά από χρόνια και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο πρωταγωνιστής του Δρόμου του Όρκου, Διαμάντης Κασιούμης είναι ο βασικός μάρτυρας στη δίκη που γίνεται για να τιμωρηθεί ο άνθρωπος που τράβηξε τη σκανδάλη.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ


"Συνεχίζεται υπό της αρμοδίας υπηρεσίας της Νομαρχίας, η έκδοσις διαβατηρίων διά μετάβασιν εργατών εις Δ.Γερμανίαν προς εργασίαν."

Από τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Τσαντίκου "Οι Ναΐτες πετάχτηκαν δίπλα". Διαβάστε ή κατεβάστε ολόκληρο το βιβλίο δωρεάν, και αν θέλετε αναζητήστε το στην Πρωτοπορία, στην Πολιτεία ή στο δικό μας βιβλιοπωλείο.



Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Σαν τα Highlands

Ανεκτίμητη φωτογραφία καθώς η ομίχλη αποτραβιέται. Η οδός Ανεξαρτησίας στην πόλη μας, τα Γιάννενα.


*πηγή για τη φωτογραφία η σελίδα της Περιφέρειας Ιωαννίνων στο facebook