Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βήμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βήμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Ο άστεγος των βορείων προαστίων

Και σήμερα είμαστε χαρούμενοι γιατί υπάρχουν άνθρωποι με καλή διάθεση να στηρίξουν και να μοιραστούν τη δουλειά των βορειοδυτικών. Το ηλεκτρονικό Βήμα φιλοξένησε τη νουβέλα "Η σιωπή της πόλης" του Νίκου Καρακάση, σε ένα πολύ συγκροτημένο και ενδιαφέρων αφιέρωμα. Θυμίζουμε ότι φέτος κυκλοφορήσαμε τη Σιωπή της Πόλης αποκλειστικά σε e-book που διανέμεται ελεύθερα. Τέλη Μαΐου θα παρουσιάσουμε το βιβλίο του Νίκου Καρακάση στην Αθήνα, στο Floral, αλλά για την εκδήλωση θα γράψουμε στο μέλλον.


Μια δωρεάν στο Ιντερνετ νουβέλα περιγράφει τη σιωπή την Αθήνας μπροστά στην εξαθλίωση

του Γρηγόρη Μπέκου

Ακόμα και ο πιο γρήγορος, ο πιο αδιάφορος περιπατητής στη σημερινή Αθήνα, ακόμα και κάποιος που το θέαμα τον αποκαρδιώνει και κάνει τα στραβά μάτια, δεν μπορεί να αποφύγει εύκολα την πραγματικότητα: τα χέρια που βυθίζονται στους κάδους απορριμμάτων για να βρουν φαγητό αυξάνονται μέρα με τη μέρα.

Σε μια περίοδο όπου τα πάντα λιγοστεύουν, περισσεύει μια αμήχανη σιωπή. «Η Αθήνα έχει αλλάξει πάρα πολύ. Ο κόσμος έχει γίνει πιο σιωπηλός σχετικά με πράγματα για τα οποία θα έπρεπε κανονικά να μιλάει, για τους άστεγους, την αυξανόμενη φτώχεια κ.τ.λ. Κανείς δε γεννιέται άστεγος. Η κοινωνία "κατασκευάζει" τους απόβλητους και επιπλέον τους αφήνει σε αυτή την κατάσταση, όπως το κράτος που είναι εκκωφαντικά απόν» λέει ο συγγραφέας Νίκος Καρακάσης (γεν. 1969) που έγραψε μια νουβέλα μέσα σε αυτό το κλίμα, σχεδόν ανακλαστικά, για έναν άστεγο των… βορείων προαστίων.

«Εβλεπα αυτόν τον άστεγο κοντά στο σπίτι μου στο Χαλάνδρι. Δεν τον ήξερα, δεν του είχα μιλήσει. Μου έκανε εντύπωση, μου φαινόταν παράταιρο που βρισκόταν εκεί και όχι στο κέντρο, όπου λ.χ. θα μπορούσε να έχει πρόσβαση σε ένα συσσίτιο του δήμου. Το μόνο που προξενούσε η παρουσία του ήταν τύψεις».

Τον περασμένο Φεβρουάριο ο συγγραφέας αποφάσισε να προσφέρει δωρεάν τη νουβέλα του «Η σιωπή της πόλης» μόνο σε ηλεκτρονική μορφή στο διαδίκτυο. «Ηταν μια επιλογή εξαρχής. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με σκοπό να διαβαστεί στο διαδίκτυο. Δεν ήθελα να βγάλω λεφτά από αυτό, για μένα προείχε η χαρά της γραφής» τονίζει ο ίδιος λέγοντας πως το βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις, πληροί όλες τις προϋποθέσεις: «Εχει η γίνει η κανονική δουλειά» που κάνει ένας οίκος για τα βιβλία που πρόκειται να κυκλοφορήσει στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Η σπονδυλωτή αυτή ιστορία αναφέρεται σε έναν άστεγο που λειτουργεί σαν το μεγάλο σύμβολο της περιθωριοποίησης, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πέντε διαφορετικοί άνθρωποι, τα πέντε πρόσωπα της αδιαφορίας, θα πλέξουν τις ζωές τους με αυτόν εξαιτίας ενός ατυχήματος που θα του συμβεί. Ο άστεγος σιχαίνεται αυτή την κοινωνία. Προτιμά να ζει σε καθεστώς εξαθλιωμένης ελευθερίας παρά να είναι μέλος της - όπως θα ήθελαν οι μετανάστες που καταφθάνουν καθημερινώς στη χώρα.

«Δεν φταίνε οι μετανάστες για τα χάλια του κέντρου της Αθήνας. Το κράτος έχει απολέσει κάθε ρυθμιστικό ρόλο σε όλα αυτά, υπάρχουν και κάποιοι που αυτοδικούν. Το μεταναστευτικό, ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε, είναι κατά το ήμισυ θέμα παιδείας και κατά το άλλο μισό εδράζεται σε μια αφόρητη ανάγκη που έχουν οι κάτοικοι για να ξεσπάσουν εξαιτίας του τρόπου ζωής στην πόλη που γίνεται όλο και δυσκολότερος»
αναφέρει ο συγγραφέας. ο οποίος οσμίζεται μια προσπάθεια να φορτωθούν πράγματα σε ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα.

Ο Νίκος Καρακάσης μεγάλωσε στην Αθήνα, στις γειτονιές του Νέου Κόσμου και της Κυψέλης. Σήμερα διευθύνει τη δική του εταιρεία πληροφορικής ολοκληρώνοντας την ενασχόλησή του με τους υπολογιστές από μικρό παιδί. Η οικογένειά του είναι καλλιτεχνική: είχε παππού τον Σταύρο Καρακάση, μουσικολόγο και αλεξανδρινό ποιητή που έπαιζε ωραίο βιολί και υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο παππούς του εξέδωσε ένα βιβλίο με την αλληλογραφία που διατηρούσε με τον φίλο του Κωνσταντίνο Καβάφη. Επιπλέον, θείος του είναι ο γνωστός συγγραφέας Κώστας Καρακάσης, κάτι όμως που ο ίδιος ανακάλυψε πριν από περίπου πέντε χρόνια.

«Νόμιζα ότι ήμουν ο τελευταίος αυτής της οικογένειας» εξηγεί. «Η γυναίκα μου έτυχε να διαβάζει ένα βιβλίο του Κώστα Καρακάση εκείνη την εποχή. Είδα την ηλεκτρονική διεύθυνσή του στο οπισθόφυλλο και η περιέργεια με έσπρωξε να τον ρωτήσω αν είμαστε συγγενείς. Ελαβα τελικά μια πολύ ζεστή απάντηση από τον θείο μου τον Τάκη!».

Μετά από μια συγκινητική συνάντηση που είχαν οι δυο τους στο Ναύπλιο έμαθε για το παρελθόν αλλά και το παρόν μιας μεγάλης οικογένειας που είναι διασκορπισμένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο ίδιος τότε ξεκίνησε να γράφει συστηματικά και σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του αλλιώς. «Εγιναν όλα για να αρχίσω να γράφω» πιστεύει ο ίδιος - μια τελείως διαφορετική πένα σε σχέση με τον θείο του.

«Προσωπικά πιστεύω στο νέο μέσο. Ο εκδοτικός χώρος πρέπει να δώσει ευκαιρίες στο νέο μοντέλο ανάγνωσης, αυτή τη νέα μορφή διαβάσματος. Το ψηφιακό βιβλίο είναι γεγονός. Το θέμα είναι πώς οι συγγραφείς θα προσαρμοστούν σε αυτό το νέο περιβάλλον, ούτως ώστε να κερδίσουμε και άλλους αναγνώστες, κυρίως νεότερους σε ηλικία που όπως ξέρουμε δεν διαβάζουν πολύ. Οι διάφορες ταμπλέτες ανάγνωσης και οι ηλεκτρονικοί αναγνώστες (e-readers) προς το παρόν κοστίζουν πολύ. Μοιραία όμως θα πέσουν οι τιμές και σε αυτά τα προϊόντα. Εχω την αίσθηση ότι με μικρά κείμενα, με μια νουβέλα σαν αυτή, που μπορεί να διαβαστεί γρήγορα και εύκολα (αυτό δε σημαίνει ότι το κείμενο είναι απλοϊκό ή επίπεδο) μπορούμε να προσελκύσουμε αναγνώστες».

Το πρόσφατο μυθιστόρημα του Νίκου Καρακάση, «Βασιλιάς Ικελος» (2010), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. «Ο συγγραφέας γράφει. Αυτό είναι το ουσιώδες. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το πώς θα διαδώσει αυτό που έγραψε, ή πώς θα το κάνει στο μέλλον» καταλήγει προσφέροντας αυτή τη νουβέλα 88 σελίδων, «ένα βιβλίο καλοσύνης» που κυκλοφορεί ελεύθερο στις οθόνες των υπολογιστών σας.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Χρειάζεται να δίνουν οι συγγραφείς προίκα;

Με μεγάλη χαρά διάβασα το σημερινό αφιέρωμα του Βήματος στις βορειοδυτικές. Χθες με πήρε στο τηλέφωνο ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Μπέκος και μιλήσαμε για βιβλία, την κρίση, την εκδοτική κατάσταση, το facebook και το αν πρέπει ή όχι οι συγγραφείς να δίνουν προίκα.

Ο Γιαννιώτης Γιάννης Πλιώτας, προωθεί τα βιβλία του αποκλειστικά μέσω κοινωνικών δικτύων

Είναι τριαντάρης και ζει μόνιμα στα Ιωάννινα. Αγαπάει το διάβασμα και το γράψιμο. Το βιβλία ανέκαθεν τον ενθουσίαζαν.

Στα μέσα του προηγούμενου Δεκέμβρη του 2010 έκανε έναν κρυφό πόθο πραγματικότητα: ίδρυσε έναν εκδοτικό οίκο με το χαρακτηριστικό όνομα «Βορειοδυτικές εκδόσεις».

«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έμενα στα Γιάννενα. Είμαι κανονικός Γιαννιώτης» εξηγεί ο Γιάννης Πλιώτας, γεννημένος το 1981, με καταγωγή από την Αρκαδία, για την προσπάθεια του να στήσει κάτι όμορφο για το βιβλίο στην περιφέρεια. Η δουλειά του πατέρα του απαιτούσε πολλές μεταθέσεις. Οι γονείς του αποφάσισαν, εν τέλει, να εγκατασταθούν στην πρωτεύουσα της Ηπείρου και έκτοτε ζει εκεί όλη η οικογένεια.

Σπούδασε ηλεκτρολόγος-μηχανικός στην Πάτρα αλλά «από τη στιγμή που είχα αρχίσει να γράφω, όλο και ωρίμαζε μέσα μου η ιδέα για έναν εκδοτικό οίκο». Ο ίδιος έχει εκδώσει μια σειρά τριών μυθιστορημάτων υπό τον τίτλο «Το Βασίλειο της Αράχνης» (Λιβάνης) και έχει συνεργαστεί με πολλά περιφερειακά έντυπα γράφοντας στις σελίδες λογοτεχνίας που φιλοξενούν.

Στην Πάτρα συνεργάστηκε με τον εκδοτικό οίκο «Χαραμάδα» και ήταν αρχισυντάκτης για λίγα τεύχη στο free press περιοδικό για το βιβλίο «Bookmarks» το οποίο ανέστειλε την κυκλοφορία του εξαιτίας της κρίσης.

«Ήθελα να κάνω έναν εκδοτικό οίκο, παρ’ ότι γνωρίζω ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Υπάρχουν πάρα πολλοί εκδότες που εκδίδουν πάρα πολλά πράγματα. Υπάρχει υπερπροσφορά με κριτήρια εμπορικά, ενισχύονται οι προσωπικές εκδόσεις πολλών ανθρώπων που γράφουν με το ανάλογο τίμημα φυσικά. Ισχύει, ξέρετε, αυτό που έλεγε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στην ταινία “Η κόρη μου η σοσιαλίστρια”» λέει: «Προίκα; Γιατί να δώσω προίκα; Το μόνο που δίνεις και μάλιστα δίνεις και παραπάνω για να το πάρει κάποιος είναι τα σκουπίδια».

«Κινούμαι ελεύθερα, δεν έχω πλέον ωράριο»

Αποφάσισε να κάνει κάτι με σκοπό να ξεχωρίσει αλλά και να συμβαδίζει με τις ιδέες του. «Είναι φιλόδοξο, το ξέρω, αλλά είναι κάτι που με γεμίζει. Αυτό που κυρίως με ενδιαφέρει είναι να διαβάσουν τα βιβλία όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Πιστεύω ότι τα βιβλία που επιλέγω είναι καλά και τα υποστηρίζω με όλους τους τρόπους».

Εχει ένα μικρό γραφείο στο οποίο δουλεύει, αλλά ουσιαστικά μιλάμε για μια άϋλη επιχείρηση. «Με τις δυνατότητες που μου παρέχει το ίντερνετ μπορώ να δουλεύω έξω, από το μέρος όπου πίνω τον καφέ μου. Μου αρέσει που κινούμαι ελεύθερα και δεν έχω πλέον ωράριο».

Υπάρχουν έξοδα, αλλά γενικώς το άνοιγμα που έχει κάνει δεν είναι μεγάλο. Πολλά πράγματα γίνονται στη βάση της συνεργασίας «της ανταλλακτικής εργασίας». «Ζητάω από έναν φίλο, λ.χ. να μου φτιάξει το εξώφυλλο και εγώ θα του το ανταποδώσω αλλιώς».

Το εγχείρημα φάνταζε δύσκολο μέσα στα περιοριστικά πλαίσια της κρίσης. «Πριν ξεκινήσω μου έλεγαν, μα τι πας να κάνεις, δε βλέπεις την κρίση, περίμενε να κοπάσει. Ήμουν όμως αποφασισμένος να το κάνω, δεν μπορούσα να περιμένω σε πόσα χρόνια θα τελειώσει η κρίση» μας λέει.

Ο Γιάννης Πλιώτας ψάχνει με υπομονή να βρει ποια θα είναι τα επόμενα βιβλία που θα εκδόσει ανάμεσα στις δυο τρεις προτάσεις που λαμβάνει κάθε εβδομάδα στο γραφείο. «Για την ώρα θα μείνω στους έλληνες συγγραφείς». Στο μέλλον πάντως δεν αποκλείεται να επεκτείνει τις αναζητήσεις του και στο εξωτερικό.

Ο ίδιος στηρίζει σχεδόν αποκλειστικά την προώθηση των βιβλίων μέσω των νέων δικτύων. «Το Facebook μοιάζει να είναι η καλύτερη διαφήμιση, οπότε αν έχεις μια ωραία παρουσία εκεί μπορείς να έχεις μια άμεση επαφή με τους αναγνώστες. Με ενδιαφέρει πολύ το νεανικό κοινό, μολονότι ξέρω ότι δεν διαβάζει αρκετά. Θέλω με πράγματα λίγο εναλλακτικά να τους τραβήξω στη λογοτεχνία μέσω των δικτύων κοινωνικής επαφής».

Ο Γιάννης Πλιώτας είναι από αυτούς που βλέπουν και μερικές θετικές εκφάνσεις στην κρίση. «Η κρίση στον εκδοτικό χώρο θα πλήξει αναμφίβολα όσους από τους μεγάλους εκδότες είχαν ανοιχτεί αρκετά. Θα κάνουν μοιραία μειώσεις στις δαπάνες τους. Νομίζω πως η κρίση είναι ταυτόχρονα και ευκαιρία: ίσως να έχει βοηθήσει την ανάγνωση καθαυτή. Επειδή το βιβλίο είναι μια φθηνή ψυχαγωγία και ο κόσμος μένει περισσότερο χρόνο πλέον μέσα στα σπίτια του».

Οι «Βορειοδυτικές εκδόσεις» εκδίδουν και κυκλοφορούν τα βιβλία τους με τον παραδοσιακό τρόπο: μπορεί ο καθένας να τα αναζητήσει στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Ταυτόχρονα οι αναγνώστες μπορούν να διαβάσουν δωρεάν στο διαδίκτυο τις ηλεκτρονικές εκδοχές τους στον ιστότοπο http://voreiodytikes.blogspot.com/.